ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΣ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΩΝ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ

Αυξάνονται τα κρούσματα επιθέσεων για ληστεία σε σπίτια συγχωριανών μας κυρίως τις νυχτερινές ώρες. Η κατάσταση αυτή είναι ιδιαίτερα ανησυχητική καθώς δεν είναι η απώλεια των ελάχιστων ή ανύπαρκτων ευρημάτων σε χρήματα ή τιμαλφή αλλά ο φόβος και η αίσθηση ανημποριάς στους ηλικιωμένους κυρίως συγχωριανούς μας. Πρέπει να ξεσηκωθούν οι πολίτες, δημότες ή να πάρει μέτρα η πολιτεία; Στην πρώτη περίπτωση αν και μιλάμε για τον κίνδυνο αυτοδικίας με απρόσμενα αποτελέσματα  η παραβίαση του οικογενειακού ασύλου και μόνο δικαιολογεί οποιαδήποτε αντίδραση όπως την υιοθέτηση ακραίων συμπεριφορών που δεν συνδράμουν στον πολιτισμό που θέλουμε να έχουμε.

Είναι όμως και μια άλλη παράμετρος που πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη και είναι η αίσθηση που έχουν οι παράνομοι εισβολείς ότι θα μείνουν ατιμώρητοι. Εάν δεν γίνει κάτι τώρα για αυτά τα άτομα τότε η ανοχή μας, θα τους δώσει δύναμη.  Κάποια από αυτά τα άτομα είναι ανήλικοι και εάν δεν δράσουμε έγκαιρα θα τα παραδώσουμε στην κοινωνία ενήλικους παραβάτες, ενώ προσοχή χρειάζεται και για τα κρούσματα με Ρομά και πλανόδιους μικροπωλητές που δρουν με σχέδιο παρακολούθησης πριν τη ληστεία. Όπως και να χει ο παρανομαστής είναι ίδιος. Παρανομώ γιατί σε αυτά τα ξεχασμένα χωριά δεν υπάρχει ασφάλεια και φύλαξη παρα μόνο ένα αστυνομικό τμήμα στον Αστακό με ελάχιστο προσωπικό, 30 χλμ μακριά και καθόλου περιπολίες. Νομίζω ότι είναι κατανοητό σε όλους που οδηγεί η υιοθέτηση μια τέτοιας ανοχής τόσο από τους κρατικούς μηχανισμούς ασφάλειας και προστασίας όσο και από την τοπική αυτοδιοίκηση. Τη λύση δεν θα δώσουν οι ηλικιωμένοι κάτοικοι  αλλά αυτοί που εκλέχθηκαν ή διορίσθηκαν για να εξασφαλίσουν ασφάλεια και προστασία σε πολιτες-δημότες.